Too drunk to fuck, kent u die uitdrukking?

'Too drunk to fuck' is een van de succesnummers van het Frank Znort Quartet, dat 's zondagsavonds in de populaire jazzclub Blå speelt. Het afgelopen half jaar ben ik er een aantal keer geweest, samen met Susann, Qiyari, Joost en anderen.

Too drunk to fuck, ik moest daar aan denken toen PJ en ik eerder deze maand logeerden op de Camping Municipal van Lagord, bij La Rochelle. Een dag na onze aankomst kregen we een nieuwe buurman, een Fransman van inde dertig, die zijn reuzentent vrijwel bovenop ons kleine tentje plantte. Dat ging de eerste dag zonder problemen. De dag erop echter had hij er een partytent bij gezet, en een vriend en twee vriendinnen uitgenodigd, die hem Joey noemden.

We waren in de stad geweest, en toen we om twaalf uur 's s'nachts bij de tent aankwamen, was het feestje nog in volle gang. Wij gingen slapen. Om één uur zaten de buren nog buiten, luide gesprekken te voeren, slecht onderbroken voor de inname van meer drank. PJ kleedde zich aan, kroop ons tentje uit en vertelde de buurman dat we nu toch wel wilden slapen. Twee leden van het gezelschap stapten op, maar, dat zul je net zien, net de luidruchtigste en meest spraakzame bleef achter. Een spichtig vrouwtje van rond de veertig. Wat er besproken werd kon ik niet verstaan, maar het had te maken met de taxonomie van diverse soorten bastaards, en het vrouwelijk perspectief daarop. "Je suis une nana!". Goed, om twee uur was het mijn beurt voor burenbezoek, of ze nu eindelijk stil wilden zijn.

Daarna zijn Joey en zijn nana met het nodige gestommel in bed of op de bodem beland. Da's het nadeel van zo'n bungalowtent, er past van alles in wat om kan vallen. Nu vallen ze vast in slaap, hoopte ik. Maar nee. Al gauw begonnen ze bewegingen en geluiden te maken als waren ze getrouwd. Ook dit ging gepaard met luide vocalisaties, vooral van haar zijde. Nu, dat kan toch geen eeuwigheid duren, dacht ik, nog even en ze gaan slapen. Maar nee. Hoewel het gegil en gesteun regelmatig een naderend hoogtepunt suggereerde, waren ze een uur later nog aan de gang. We zijn ouderwets opgevoed, en waren te beschroomd om bij het stel binnen te vallen met een derde indringend verzoek om stilte.

Toen leek het erop dat ze van uitputting in slaap zouden vallen. Maar nee. Joey wilde het karwei 'entre les fesses' afmaken. De nana voelde daar helemaal niets voor. Nee, echt niet! Bovendien was ze nu niet aan het werk. Wat volgde was een serie pogingen van Joey en kennelijk succesvol verzet van zijn nana. Pfft .. hoe nu verder? Uiteindelijk zijn we tegen vieren dan toch allen in slaap gevallen.