Op 16 oktober 2010 hebben Pieter Jan en ik de Hytteplanmila gelopen. Dit is een loopevenement gesponsord door de firma Hytteplan, die exclusieve vakantiewoningen bouwt. (De folder vermeldt trots dat ze maar dertig hytter per jaar bouwen.) De afstand is 10 kilometer (1 mil, zeggen ze hier) over een voor Noorse begrippen plat parcours in Hønefoss. Stralend winter (!) weer met veel zon en een paar graden vorst.

De foto toont mij als een fitte veertiger, maar de schijn bedriegt. Ik deed er achtenveertig en een halve minuut over. De meeste deelnemers in de categorie 70-75 jaar waren een stuk sneller, dus er is nog hoop. Pieter Jan rent een stuk harder. Hij deed er zo'n 39 minuten over, en eindigde onder de schuilnaam Rune op plaats 15. Rune had namelijk al een inschrijving, maar werd op het laatst verkouden, en gaf zijn 'kaartje' aan ons.

Het inschrijfgeld is naar Nederlandse maatstaven hoog, maar het evenement is tot in de puntjes verzorgd. De huttenbouwer verstrekt een hardloopshirt en sokken, glossy brochures over je exclusieve droomvakantiewoning, en onbeperkt koffie en kanelboller. Voor de winnaars in de diverse leeftijds- en seksecategorieën was er bovendien een aantrekkelijke gereedschapsset. Er waren niet zoveel seksecategorieën, maar wel veel leeftijdscategorieën, waarvan sommige met slechts één deelnemer.

De provinciale kneuterigheid van dit soort evenementen spreekt me erg aan. Ik deed dan ook vooral mee omwille van de folkore en de gezelligheid. We gingen namelijk met een groepje van de Oslo Frontrunners, een kleine vereniging van homo-hardlopers, met wie we aansluitend gingen eten bij de Thai. Als ik alleen bij de etentjes aanschuif en bij de trainingen loopevenementen verstek laat gaan, voel ik me op den duur toch een beetje bezwaard.

De Frontrunners zijn aardige, zeer beschaafde mensen die ons helpen bij onze integratie in Oslo. De kleding die ik droeg tijdens de Hytteplanmila is niet alleen een eerbetoon aan onze goede oude Soester fietsclub Tempo, maar ook een fashion statement. De combinatie van rood-groen-witte trui met blauwe broek laat zien dat mijn integratie onder serieuze dan wel homo-sporters nog niet voltooid is.

 

Foto door Arild Brådalen